Week 14 Sea Life en een verrassing ;-)
TickTock!
Terwijl ik mijn twee laatste blog artikelen nog eens doorlees, besef ik nu pas hoeveel TickTock (en wij!) weer geleerd hebben! Als je veel met haar traint, zijn het steeds maar kleine stapjes. Maar na drie weken is het toch wel weer heel veel.
Wat ook leuk is dat ik niet meer de enige ben die met haar traint. Inmiddels trainen we met ons vieren; Mark, Fiona, Marjolein en ikzelf, en vandaag was Dave er ook bij. We zijn voor de veiligheid in haar verblijf altijd met twee mensen, waardoor ze veel aandacht krijgt en dus ook veel traint. Zoveel dat ik vandaag voor het eerst mijzelf afvroeg of het niet wat teveel voor haar was.
Waar zijn we mee bezig?
Met Bodyparts zijn we rustig doorgegaan en meestal kunnen we inmiddels de kop, de rug, haar staart en de linker voor- en achterpoot aanraken.
Harken: had TickTock drie weken geleden nog moeite met het zien van de hark als we binnenkwamen. Vandaag heb ik voor het eerst het grind in het hele verblijf kunnen harken!
Omdat ze nu een beetje weet wat haar bodyparts zijn, kan ik haar uitleggen dat ik ga harken bij haar staart; of bijvoorbeeld naast of voor haar. Hoe gek het misschien ook klinkt, bij het uitleggen met een target wat voor, naast en achter is – heeft zij dus veel minder stress van het harken en daar gaat het toch om.
Ramen wissen: gisteren heb ik de ruitenwisser voor het eerst geïntroduceerd. Het laten zien; eerst op de kant en daarna ook even kort de wisser op een ruit gezet.
Woensdag gaan Marjolein en ik daadwerkelijk aan de slag om de ramen van haar verblijf schoon te maken. Dat gebeurt in kleine stappen. Eerst het raam wat het meest ver weg is, en dan steeds dichterbij. Ik ben benieuwd!!
In het water: TickTock is het meest territoriaal in het water. Inmiddels kunnen we soms wel vier stappen bij haar het water in en blijft ze vaak rustig liggen. Een aantal maanden terug heeft ze zelfs iemand het water uitgejaagd door er heel hard op af te stormen. En geloof me; dat wil je niet, met een kaaiman. We zitten hier niet in Amerika om een stoere show ervan te maken, maar juist om de stress te verminderen en haar makkelijker te kunnen verzorgen zonder dat zij dat vervelend vindt.
Waarom schrijf ik dit nog eens op? Omdat mijn man mij deze week een filmpje had gestuurd van een kaaimanshow in de USA geloof ik. Hierbij proberen ze een kaaiman te vangen en dat gaat fout. De persoon is goed in zijn arm gebeten. Als een kaaiman je arm of lichaamsdeel draait dan scheuren de spieren in dat lichaamsdeel. Niet fijn. Kijk maar eens op: http://www.vkmag.com/magazine/is_er_alligator_verwijderaar_in_de_zaal/ En dan de laatste zin; hieruit blijkt dat het wel vaker fout gaat. Stoer hoor – not!!
Afgelopen dinsdag was ik bij Sea Life en dit keer is een keer in de middag. Meestal ben ik er in de ochtend vroeg. Toen ik langs haar verblijf liep, zag ik dat ze onder de takken lag. Met mijn mobiel een foto gemaakt; kijk maar:
Ernie
Ik ben inmiddels weer lekker aan de slag met Ernie. De ene keer gaat het heel goed, de andere keer wat minder. Vandaag hebben we lekker getraind. Ik oefen dan met bodyparts; dus de staart, rechter- en linkerflipper, rechter en linker achtpoot, kop hoog – zodat je de keel ook kan bekijken en dergelijke.
Nieuw is dat ik we hem moeten kunnen optillen. We hebben een stretcher waar hij op kan, zodat we hem ook weg kunnen. We moeten hem echter wel op die stretcher kunnen tillen. En dat gaat eigenlijk best wel goed. Ook ben ik nog lekker aan de slag met het commando "wacht". En daarmee gaat het met sprongen vooruit. Hij is wel snel afgeleid, als er maar even iets gebeurt dan zie je dat hij wel doet wat je vraag, maar hij is er met zijn hart niet bij. Het blijft een heerlijk dier om mee te werken!
Merlijn
Om de octopus hebben we ons een tijdje zorgen gemaakt omdat hij niet zo goed at, naar ons idee. De laatste week gaat dat echter weer heel erg goed. Zij zit nu regelmatig voor haar steen in plaats van alleen maar er onder, waardoor je haar goed kan bestuderen.
En wat is ze gegroeid! Voorlopig gaan we nog even niet met haar aan de slag, maar dat gaat nog wel komen.
Jazzy en Pebbles
Nieuw: twee cavia’s. Nee niet bij Sea Life, maar bij mij thuis. Op dit moment heb ik een gladhaar cavia (Jazzy) en een CH Teddy (Twister) aangeschaft. Ze zitten in een grote ren naast mijn bureau. Ik moest in het begin wel heel erg wennen! Maar het is echt erg gezellig.
Terwijl ik aan het werk ben (mijn boek High Five met je konijn komt binnenkort in het engels uit), wordt er naast mij gepiept en gefloten- erg gezellig. Af en toe zal ik hier wat over schrijven.
Een van de dingen waar ik heel erg van schrok was het volgende. Ik had de gladhaar cavia bij Caviastal Linda gekocht. Een familie met een kind waar de cavia’s ook echt een onderdeel van het gezin zijn. De cavia’s verblijven in de woonkamer en worden er ook regelmatig uitgehaald en geknuffeld. Toen ik Jazzy ging bekijken bij Linda, was deze open en gezellig. Het kind des huizes was haar lekker aan het knuffelen.
Echter eenmaal bij mij thuis was ze erg angstig. In het begin dacht ik; ze moet nog even wennen. Maar ook de volgende dag bleef ze erg bang. Zo bang dat ze niet at of dronk en ik mij echt zorgen begon te maken. De volgende dag heb ik haar met spuitjes gevoerd en water gegeven. Na deze spuitjes leek het iets beter te gaan, maar het zette niet echt door.
Een dag later had ik een afspraak bij een cavia fokker in Leidschendam, Natascha van happycochon.weebly.com. Ook hier zitten ze in de woonkamer en krijgen ze veel aandacht. Het jong waar ik naar kwam kijken was anderhalve week oud en terwijl ik zo met Natasja de eigenaresse zat te praten was ze zo lief om aan te bieden dat ik een van haar eigen cavia’s even mocht “lenen” totdat mijn cavia oud genoeg is om te verhuizen.
Het moment dat ik de andere cavia erbij zet; wordt Jazzy druk en begint te eten en 10 minuten later te drinken. Pfff. Ik wist dat cavia’s groepsdieren zijn, maar dat ze zo enorm sterk op elkaar zouden reageren, dat had ik niet verwacht. Inmiddels hoop ik dat ik volgende week mijn tweede cavia erbij krijg. Hoewel ik Pebbles eigenlijk niet meer wil missen…. Ze zijn erg leuk!! En ze leren supersnel.
Dank je wel Natasja voor je vertrouwen!!